კონფლიქტი არის ორი ან მეტიმხარის ინტერესების, შეხედულებების დაპირისპირება, რეალური ანდ წარმოსახული.
დღესდღეობით, ჩვენს საზოგადოებაში, არსებობს კონფლიქტის მოგვარების სისტენმები,როგორიცაა სასამართლო, პოლიცია…. გარდა ამისა მხარეები მიმართავენ საზოგადოებაში ჩამოყალიბებულ ”არაფორმალურ” ინსტიტუტებსაც.
70 იან წლებში დასავლეთში, ჩამოყალიბდა კონფლიქტების მოგვარების ალტერნატიული მეთოდები რომლებიც გულისხმობს მესამე, ნეიტრალური მხარის მონაწილეობას კომფლიქტის მოგვარების პროცეში (მედიაცია, ფასილიტაცია და ა.შ)
ამ ბოლო წლებში საზოგადოებაში მოხდა ლოკალური კონფლიქტები, რომელიც საზოგადოების ყველა ფენას შეეხო რომელიც ჯერ კიდევ არაა მოგვარებული… სასურველია ადამიანი გარედან არ ელოდეს კონფლიქტის მოგვარებას არამედ თვითონ გახდეს აქტიური და შეეცადოს დასძლიოს პრობლემური სიტუაცია.
საზოგადოებაში კონფლიქტების სრული მოსპობა შეუძლებელია სამაგიეროდ შესაძლებელია ვისწავლოთ მათი მართვა (საჭიროების შემთხვევაში ვიცოდეთ როგორ ავიცილოთ დავიდან) ან სულაც კომფლიქტში არსებული დესტრუქციული ტენდენციები ვაქციოთ კონსტრუქციულად.
თუ გვინდა რომ კონფლიქტური სიტუაცია კონსტრუქციული გზით წარვმართოთ წარვმართოთ უნდა გავითვალისწინოთ ბაზური პრინციპები:
1)არ არსებიობს გამოუვალი სიტუაცია და გადაუჭრელი პრობლემა .
2)ურთიერთმისაღები გადაწყვეტილების მიღწევა შესაძლებელია.
3)პრობლემის მოგვარებისას მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ მატერიალური ,არამედ ფსიქოლოგიური დაკმაყოფილება.
4)პრობლემური სიტუაციის მოგვარების პროცესი სწორად ,სიტუაციის შესატყვისად უნდა იყოს შერჩეული.
კონფლიქტის გადაჭრის ექვსეტაპიანი მიდგომა/მოდელი:
1. მოთხოვნები: მხარე 1, მხარე 2
2. კონფლიქტის განსაზღვრება (რაში მდგომარეობს კონფლიქტი?)
3. კონფლიქტის გადაჭრის ალტერნატული გზები
4. გადაჭრის გზების შეფასება: მხარე 1, მხარე 2
5. კონფლიქტის გადაჭრის საუკეთესო გზის არჩევა
6. კონფლიქტის გადაჭრის ეფექტურობის გადამოწმება